Gepest en dus nu gesloten!
Je bent zo gepest dat je vertrouwensmechanisme is beschadigd. Waar de meeste kinderen aftasten en vrij snel openen wanneer het veilig is, blijf jij dicht. En wanneer je dan toch uiteindelijk opent en je denkt een vriendschap aan te gaan probeer je die uit alle macht vast te houden. Soms letterlijk en vaak met dwingen, pleasen en/of claimen. Je wil zo graag die connectie maar het lukt vaak niet. Je vraagt je af wat de ander van je verwacht. Je kopieert gedrag en doet er nog een schepje bovenop wat vaak niet op een goede manier ontvangen wordt. Andere kinderen willen jou zien, maar jij bent daar te gesloten voor. Je laat dan ook vaak het gedrag zien van de ander in de hoop aansluiting te vinden.
En dan kom ik voor de eerst keer jouw klas in en denk ik een veilige haven te zijn, maar voor kinderen zoals jij ben ook ik niet zo snel te vertrouwen. Ik stel me voor aan de klas en vertel kort wat ik doe. De kinderen zijn allemaal blij en vragen letterlijk of ze direct mee mogen. Wie wil er nou niet even lekker bewegen? Als ik jouw naam noem draai je je langzaam en aarzelend om. Ook al zit je het dichtste bij waar ik sta, jou had ik als enige nog niet gezien. In de speelzaal blijf je gesloten, benen tegen elkaar en handen op de rug. Mond dicht. Je bevestigd mijn vragen non-verbaal. Je geeft goedkeuring aan mijn voorstellen wanneer ik een parcours bouw. Je durft zelf niet in beweging te komen, maar wel als ik voorstel om 5 minuten weg te gaan zodat jij het parcours af kan maken. Als ik terugkom is dat ook gelukt. En als er dan een klasgenootje van buiten door het raam kijkt en ik je zie lachen naar haar stel ik voor om haar mee te laten doen. En dan ga je eindelijk open en zie ik jou. Ik vraag of ze zonder mij willen spelen of dat ik aan de zijkant mag kijken. Ik mag van jou wel kijken hoe jij en je klasgenootje spelen op het parcours. Je doet je haar gelijk uit je gezicht en in een staart, wellicht toeval, maar ook dat is een opening. Je handen komen tevoorschijn en je beweegt, letterlijk. Je praat ineens over van alles. Toch blijft de spanning aanwezig met ook je mechanisme om af te sluiten. Ooit was dit zo nodig, maar nu zoek je naar voldoende bewijs en ervaring om dit patroon te doorbreken. De spanningen van je verleden houden niet alleen de negatieve gevoelens vast, maar ook alle mooie verhalen en je interesses. De wereld wil zien wie jij bent, maar je zal dit eerst zelf moeten gaan ontdekken en zien. We gaan samen opzoek naar jou. Thuis kan ik de simpelste dingen niet meer terugvinden, maar jou gaan we echt wel vinden samen.