‘Ik vind het spannend meester Frank!’ Ik wist gelijk wat ze bedoelde. Stella zag haar vriendinnetje steeds heel gemakkelijk de handstand doen en ik zag aan haar gezicht dat ze dat ook wel graag zou willen kunnen. Ik was zelf geloof ik een jaar of 5 toen ik voor het laatst een handstand deed. Gewoon op het grasveld bij ons in de achtertuin, zonder angst voor wat dan ook. Tot ik overklapte en mezelf pijn deed. Ik weet niet of ik het gelijk opgaf of daarna nog een paar keer tevergeefs geprobeerd heb om te blijven staan, maar één ding weet ik wel, ik heb het altijd vermeden. Tot ik een jaar geleden tijdens mijn CrossFit-les een handstand moest doen. Ook ik vond het weer spannend om te doen, maar toen het lukte voelde ik me zo blij als een kind. Dit gaf me weer meer houvast om kinderen deze vaardigheid aan te leren. Niet alleen kon ik nu positieve feedback geven en de vaardigheid stap voor stap uitleggen, ik kon het nu ook voordoen.
Volwassenen, en met name ouders, zijn een groot rolmodel voor kinderen. Ik begrijp dat gemiddeld genomen een ouder geen handstand voordoet, maar een rolmodel ben je in alles. Als je zelf uitdagingen niet uit de weg gaat laat je hiermee aan je kinderen zien dat het goed is om af en toe buiten je comfortzone te treden. Soms ben je nodig om je kind te waarschuwen voor gevaar, maar steeds vaker merk ik dat we dit meer doen dan motiveren. Vooral als het om bewegen gaat. Ga maar eens naar een speeltuin of een schoolplein en tel eens hoe vaak een kind door een ouder met een waarschuwing wordt afgeremd. Dit hoor ik vaker dan dat het kind positief gemotiveerd wordt om een grens op te zoeken. Positief motiveren lukt in mijn ogen erg goed door aan te sluiten bij het kind. Doe wat vaker mee en neem het voortouw in een activiteit of vaardigheid. Ga samen naar het natuurijs zodra het kan, geef ze de ervaring van ijs, kou en het leren schaatsen. En nog beter, trek zelf ook weer je schaatsen aan en maak gebruik van je rol als groot voorbeeld.
Na een kwartiertje oefenen met Stella had ik haar overtuigd dat ze het kon leren, vooral toen ze zag dat ik het ook voor kon doen. Stella heeft de hele week in haar slaapkamer tegen de deur aan geoefend. Ik kon haar voorbeeld zijn en dat gaf de doorslag. Binnen een week kon ze het zelfstandig. Het maakt dan ook niet uit of het gaat om leren schaatsen, de handstand of voetballen. Kinderen hebben een voorbeeld nodig om in beweging te komen en nieuwe vaardigheden te leren. Uit je comfortzone komen is een onmisbare voorwaarde om in ontwikkeling te blijven waarin de ouder een belangrijke rol speelt.
Add a Comment